Zaburzenia potraumatyczne

Zaburzenia potraumatyczne to grupa zaburzeń psychicznych, których wystąpienie związane jest z doświadczeniem traumatycznego wydarzenia (trauma prosta) lub serii wydarzeń (trauma złożona). Należą do nich:

  • zaburzenia specyficznie związane ze stresem (m.in. zaburzenie stresowe pourazowe PTSD, złożone zaburzenie stresowe pourazowe complex PTSD)
  • zaburzenia dysocjacyjne (m.in. zaburzenie dysocjacyjne z objawami neurologicznymi, amnezja dysocjacyjna, dysocjacyjne zaburzenie tożsamości DID, częściowe dysocjacyjne zaburzenie tożsamości partial DID, zaburzenie depersonalizacji-derealizacji).

Diagnoza zaburzeń potraumatycznych

Diagnoza zaburzeń potraumatycznych wymaga określenia czy dane wydarzenie spełnia kryteria wydarzenia traumatycznego, a następnie zbadania, jaki rodzaj zaburzeń psychicznych w jego następstwie się pojawił. Konieczne jest całościowe podejście do objawów zgłaszanych przez pacjenta – w tym dokonania diagnozy różnicowej, m.in. z zaburzeniami osobowości, CHAD, depresją, zaburzeniami lękowymi, schizofrenią, spektrum autyzmu czy ADHD.

Proces diagnostyczny w Poradni EGO składa się z kilku etapów:

  1. Konsultacja wstępna – omówienie zgłaszanych trudności oraz wcześniejszych diagnoz – na konsultację warto dostarczyć dokumentację z dotychczasowego leczenia. Omówienie procesu diagnostycznego.
  2. Wywiad diagnostyczny – szczegółowa rozmowa z psychologiem obejmująca wywiad rozwojowy oraz wywiad dotyczący zgłaszanych objawów.
  3. Zastosowanie narzędzi diagnostycznych dedykowanych zaburzeniom związanym ze stresem i dysocjacyjnym (np. TADS-I).
  4. Dodatkowe badania (opcjonalnie) – w razie potrzeby specjalista może zalecić rozszerzoną diagnostykę osobowości (np. MMPI-2, SCID-5, PID-5) oraz próby neuropsychologiczne.
  5. Przekazanie opinii psychologicznej oraz omówienie diagnozy i zaleceń leczenia.
Poradnia_Ego (5 of 10)

Dlaczego warto przeprowadzić diagnozę zaburzeń potraumatycznych?

Zaburzenia potraumatyczne wymagają ukierunkowanego i specjalistycznego leczenia terapeutycznego. Często objawy tych zaburzeń są błędnie rozpoznawane jako zaburzenia osobowości, psychotyczne, afektywne, lękowe czy neurorozwojowe. Postawienie prawidłowego  rozpoznania pozwoli na skuteczniejsze dostosowanie leczenia i terapii do zgłaszanych trudności.

Ilość spotkań diagnostycznych jest ustalana indywidualnie w zależności od kierunku diagnozy i może wynosić od 2-3 spotkań (zaburzenia specyficznie związane ze stresem) do kilku-kilkunastu (zaburzenia dysocjacyjne).